0
Mika
Mika
Praca ze szkłem
Praca ze szkłem
Armatura
Armatura
Produkty specjalne
Produkty specjalne
01 Mika
02 Praca ze szkłem
03 Armatura
04 Produkty specjalne

Oferta

Szkło sodowo-wapniowe

OPIS PRODUKTU Dane techniczne Wideo

DIN 8902

Szkło sodowo-wapniowe jest najbardziej rozpowszechnionym rodzajem szkła, który wytwarza się przez stopienie surowców, takich jak soda, wapno, krzemionka, tlenek glinu, i małych ilości środków klarujących szkło w piecu w temperaturze do 1675° C. Arkusze szkła sodowo-wapniowego uzyskuje się przez wylewanie warstwy stopionego szkła na powierzchni roztopionej cyny. Metoda ta daje arkusze o jednolitej grubość  i bardzo płaskie powierzchnie. Szkło sodowo-wapniowe jest materiałem bazowym dla większości rodzajów szkła (bezbarwnego, kolorowego i wzorzystego).

Szkło relatywnie niedrogie i łatwo dostępne, o szerokim zakresie zastosowań. Ze względu na wysoki współczynnik rozszerzalności cieplnej charakteryzuje się małą odpornością na nagłe zmiany temperatury.

Właściwości:

  • może być chemicznie wzmocnione, aby zwiększyć wytrzymałość mechaniczną *
  • może być termicznie wzmocnione (hartowanie), aby zwiększyć odporność na szok termiczny i wytrzymałość mechaniczną
  • może być obrabiane, powlekane optycznie, trawione chemicznie, piaskowane, barwione lub laminowane
  • ma dobra płaskość i jakość powierzchni 
  • najniższy koszt wytwarzania elementów szklanych w postaci arkuszy
* Wytrzymałość mechaniczna jest rozumiana jako ogólna zdolność materiału do wytrzymania naprężenia i odkształcenia. Wytrzymałość mechaniczna szkła hartowanego lub wzmocnionego chemicznie może być 4 razy większa niż zwykłego szkła.


Skład chemiczny

SiO2  72,60%
Na2 13,90%
CaO  8,40%
MgO  3,90%
Al2O3  1,10%
K2 0,60%
SO3  0,20%
Fe2O3  0,11%

 

Wytrzymałość na zginanie

Wyżarzane 41 MPa
Wzmacniane termicznie 83 MPa
Hartowane 165 MPa
 

Wytrzymałość na ściskanie

Wyżarzane 19 MPa
Wzmacniane termicznie 39 MPa
Hartowane 77 MPa

 

 



Przepuszczalność światła


Typowe parametry:

Gęstość (przy 18 °C) 2 500 kg/m3
Twardość w skali Mohsa  5 - 6 
Moduł sprężystości Young'a 72 GPa 
Moduł sprężystości poprzecznej 30 GPa
Liczba Poissona 0,23
Wsp. naprężeń termicznych 0,62 MPa/°C
Przewodność cieplna 0,937 W/(m K)
Ciepło właściwe 0,88 kJ/(kg K)
Wsp. rozszerzalności liniowej  8,3 * 10 -6 °C
Średni wsp. załamania światła w zakresie widzialnym (380 - 780 nm) 1.5
Punkt mięknięcia 715 °C
Punkt wyżarzania 548 °C
Maksymalna temperatura pracy:
 - niehartowane 110 °C
 - hartowane 150 °C
Temperatura szoku termicznego:
 - niehartowane 50 °C
 - hartowane 118 °C
Stała dielektryczna (@ 20°C) 7,75
Oporność właściwa:  
1000 Hz    @25°C:  9,7 log R Ω/cm
 @100°C:  9,1 log R Ω/cm
 @250°C:  6,5 log R Ω/cm
60Hz    @25°C:  11 log R Ω/cm

Co to jest szkło?

Szkło stanowi materiał stały składający się z cząsteczek, które nie tworzą regularnego układu krystalicznego. Gęstość szkła wynosi średnio 2500 kg/m3. Dzięki właściwości przewodzenia światła materiał sprawdza się podczas produkcji okien, soczewek, urządzeń optycznych, naczyń i opakowań. Szkło stosuje się w bardzo wielu branżach: budownictwie, medycynie, optyce, elektronice czy przemyśle motoryzacyjnym.

Składniki szkła

Odpowiedzią na pytanie, co to jest szkło, jest jego skład chemiczny. Materiał powstaje w wyniku topienia rozmaitych surowców. Do składników szkła należy:

  • Piasek kwarcowy (szklarski) stanowiący jeden z głównych surowców służących do wytworzenia szkła. Jest on źródłem krzemionki nadającej szkłu twardość i przezroczystość.
  • Boraks odgrywający ważną rolę, jeśli chodzi o zmniejszenie temperatury topnienia surowców oraz kontrolę lepkości szkła.
  • Skalenie sodowo-potasowe dostarczające tlenek glinu, który jest ważnym składnikiem szkła wpływającym na wytrzymałość i stabilność materiału.
  • Soda dostarczająca tlenków metali zasadowych, do których należy tlenek sodu i tlenek potasu. Pełnią one ważną funkcję w kontroli właściwości fizycznych szkła i obniżeniu temperatury topnienia.
  • Wapienie dostarczające tlenków magnezu i wapnia oraz mogące zawierać inne tlenki metali, na przykład ołów i cynk. Tlenki wpływają na cechy chemiczne i fizyczne szkła, jego odporność na działanie czynników zewnętrznych i trwałość.
    Produkcja szkła polega na dokładnym wymieszaniu wymienionych surowców i ich stopieniu w wysokiej temperaturze.

Szkło krzemianowe – proces produkcji

Produkcja szkła krzemianowego przebiega w bardzo wysokiej temperaturze. Proces polega na połączeniu trzech głównych składników szkła: piasku, węglanu wapnia i węglanu sodu. Podczas produkcji szkła krzemianowego dochodzi do rozkładu soli zawierających wapń i sód tworzących tlenki tych pierwiastków. Następnie tlenki reagują z piaskiem, wytwarzając złożoną mieszaninę krzemianów wapnia i sodu stanowiącą bazę dla szkła krzemianowego. Szkło krzemianowe charakteryzuje się doskonałą odpornością na wysokie temperatury, dzięki czemu stosuje się je do produkcji sprzętów laboratoryjnych, soczewek optycznych czy izolatorów termicznych w przemyśle.

Szkło typu FLOAT

Nazwa szkła – float – to w rzeczywistości nazwa procesu technologicznego, w którym masa szklana krzepnie na powierzchni roztopionej cyny. Opis procesu dostępny jest np. na stronie https://pl.wikipedia.org/wiki/Float_(szkło).  Nazwę float stosuje się zazwyczaj do płaskiego szkła sodowo-wapniowego.

 

Szkło float jest produktem bazowym, stosowanym do produkcji innych rodzajów szkła specjalistycznego o polepszonych właściwościach. Droga do gotowego produktu wiedzie najczęściej przez dodatkową obróbkę: hartowanie, wyżarzanie, wzmacnianie termiczne, laminowanie i inne. 

Szkło sodowo-wapniowe float używane w zastosowaniach technicznych zazwyczaj poddaje się procesowi hartowania. Podczas hartowania tafla szklana ogrzewana jest do temperatury około 700 °C, a potem bardzo szybko schłodzona zimnym powietrzem. Dzięki temu zmienia się mikrostruktura szkła. Dodatkowym efektem hartowania jest uzyskanie przez szkło cech bezpieczeństwa. Hartowane szkło jest bardzo twarde na zewnątrz zaś miękkie w środku, dzięki czemu naprężenia w strukturze szkła powodują w czasie rozbicia rozpadnięcie się tafli szklanej na niewielkie kawałki o tępych krawędziach. Jednakże w procesie hartowania szkło może ulegać drobnym odkształceniom. Przy hartowaniu szkła typu float należy się liczyć z możliwością wystąpienia odkształceń nie większych niż podano w tabeli poniżej.

Dopuszczalne normy odkształcenia szkła w procesie hartowania mierzone po krawędzi szyby

 

Grubość szkła Max odkształcenie na 1m 1)
3 mm 3 mm
4 mm - 5 mm 2 mm
6 mm - 10 mm 1,5 mm

 

1) proporcjonalnie do wymiaru. Przykładowo: tafla szkła o grubości 8 mm i wymiarach 600 x 600 mm na skutek hartowania ma prawo odkształcić się o 0,6 m x 1,5 mm = 0,9 mm. Należy ten fakt uwzględniać na etapie projektowania.

Szkło hartowane posiada zwiększoną wytrzymałość mechaniczną i termiczną w porównaniu z "normalnym" szkłem (zob. powyżej).

Formularz kontaktowy

Komunikat

Komunikat